Sterren en Strepen van 1775 tot 1960

 
       
 
Eén van de machtigste en best herkende symbolen op de wereld is de vlag van de Verenigde Staten van Amerika.  Die vlag evolueerde in een periode van ongeveer 200 jaar uit een verscheidenheid van lokale, regionale en nationale ontwerpen. 

Veel van de oorspronkelijke ontwerpen hadden al horizontale strepen.  Meestal werd in de linker bovenhoek van het vlagdoek een voorstelling toegevoegd waarvan sterren het merendeel uitmaakten.

In 1999/2000 gaf de Amerikaanse Post (United States Postal Services / USPS) een vel postzegels uit met daarop 20 vlaggen die een historische ontwikkeling van de uiteindelijke "Old Glory" weergaven.  Vooral het toevoegen van nieuwe sterren, die duiden op het aantal aangesloten Staten, wordt hierbij duidelijk geïllustreerd.
 



(velletje Amerikaanse Vlaggen: "The Stars and Stripes", catalogue Scott-3403, issued 1999)


Hieronder wordt nader ingegaan op de specifieke vorm, variatie en betekenis van die 20 verschillende vlaggen. Het zal niet verbazen dat het merendeel van deze vlaggen is ontstaan in de Amerikaanse Vrijheidsoorlog (1775-1783) of in de Amerikaanse Burgeroorlog (1861-1865)

Voor de artistieke consistentie zijn hier de lengte en breedte van iedere vlag uniform gemaakt, waarbij ook steeds dezelfde kleuren rood en blauw zijn toegepast.  Op elke postzegel wordt tevens de "naam" van de betreffende vlag vermeld, alsmede het belangrijkste jaar uit de geschiedenis van de vlag.   En dat is niet noodzakelijk de datum waarop de vlag werd ontworpen.
 


 

 
     
 



 

1775   Sons of Liberty Flag
 

De "zonen van de Vrijheid", activisten in de verdediging van de Amerikaanse rechten, gebruikten deze vlag van 13 strepen die de toenmalige kolonies voorstelden.
Die dertien staten waren:
Virginia, New York, New Yersey, Massachusetts, New Hampshire, Delaware, Georgia, Maryland, Connecticut, Rhode Island, North Caroline, South Caroline en Pennsylvania.


Het zijn ook deze strepen die vrijwel alle volgende vlaggen hebben geïnspireerd. De rode en de witte kleuren komen overigens van de Engelse vlag.

 

 
 
  De "Sons of Liberty" was een groep Amerikaanse patriotten met voornamelijk politieke doelstellingen om de rechten van de kolonisten te waarborgen tegen de steeds maar weer opgelegde belastingen door de Britten.
Ze waren zeer sterk in Boston. Zij waren dan ook (verkleed als indianen!) de uitvoerders van de beroemde "Boston Tea Party" van 1773, waarbij Engelse thee in de haven van Boston werd gegooid.

Dit incident wordt wel gezien als de directe aanleiding om zich te bewapenen en in opstand te komen tegen de Engelse overheersing.  In feite liep het conflict uit op de Amerikaanse Vrijheidsoorlog.

 
 
 



 

1775   New England Flag

Joseph Reed, een jurist en de militaire secretaris van George Washington, stelde voor dat alle Amerikaanse schepen de Massachusetts Marine Vlag zouden voeren.

De aangepaste versie van die vlag (ook wel genoemd de "Evergreen Tree of Liberty Flag") toont het regionale symbool, de pijnboom, van New England, en de meer vertrouwde kleuren rood, wit en blauw.
 

 
 
 
De Slag om Bunker Hill vond plaats op 17 juni 1775 op Breed's Hill als deel van het Beleg van Boston gedurende de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog.
Generaal Israel Putnam was verantwoordelijk voor de revolutionaire strijdkrachten terwijl generaal-majoor William Howe verantwoordelijk was voor de Britse strijdkrachten.
Omdat de meeste gevechten niet op Bunker Hill plaatsvonden, wordt het conflict ook de Slag om Breed's Hill genoemd.


We zien een vlag met de "pine tree" (pijnboom) ook terug op een postzegel (Scott-1034) samen met het monument (een granieten obelisk) in Charlestown, Massachusetts.
 

 
 
 



 

1775  Forster Flag

Naar verluid is deze vlag op 19 april 1775, de eerste dag van de revolutie, gestolen van de Britten door een "Minutemen".
Onder de Minutemen verstaat men de heldhaftige soldaat die altijd klaar staat om het land te dienen in de strijd.
De witte strepen op de rode achtergrand moeten weer de 13 bestaande kolonies voorstellen.
 
 
 

 

 


 

In april 1775 had George Washingon een eerste leger bij elkaar gebracht van ongeveer 20000 man. Ze maakten zich op om de Engelse troepen tegemoet te treden die in Boston aan wal waren gekomen.

In de vroege ochtend van 19 april 1775 worden de Engelse soldaten op weg naar Concord door gewaarschuwde kolonisten opgewacht in Lexington. Geweervuur breekt uit. In Lexington weten de Britten de kolonisten nog te verslaan, maar een paar uur later in Concord worden ze door de daar verzamelde kolonisten op de vlucht gejaagd met schoten, die de dichter Ralph Waldo Emerson later beschreef als "schoten die door de hele wereld klonken".

Met de schermutselingen van deze slagen van Lexington en Concord begint in feite de oorlog om onafhankelijkheid.
 

Bijgaande 3 postzegels (Scott 617-619) zijn gewijd aan het treffen bij Lexington en Concord:

Op de bovenste (groene) zegel inspecteert Washington de troepen in Cambridge. De tweede (rode) zegel is een afbeelding uit een schilderij van Henry Sandham "The Dawn of Liberty" (de geboorte van de vrijheid). De derde (blauwe) zegel brengt eer aan de "Minutemen", de soldaat. De afbeelding is afkomstig van een standbeeld van Daniel Chester French in Concord (Massachusetts).

 

 
 
 



 

1776  Continental Colors / Grand Union Flag


In het begin van de revolutie vochten de kolonisten nog voor hun rechten als onderdanen van de Engelse overheerser, met de Union Jack (Engelse vlag) in de linker bovenhoek. Dat duurde slechts tot de kolonisten in juli 1776 de onafhankelijkheid verklaarden.
 

 
 
 

De Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring of  "Declaration of Independence" is de onafhankelijkheidsverklaring van de Verenigde Staten die grotendeels werd opgesteld door Thomas Jefferson en die door vertegenwoordigers van 12 van de toen 13 Amerikaanse kolonies werd aangenomen op 4 juli 1776. De staat New York sluit zich aan bij de Declaration op 9 juli 1776. De verklaring hield de onafhankelijkheid van de Britse monarchie in.

Op de bovenstaande serie postzegels (doorloper, Scott 1691-1692-1693-1694), naar een schilderij van John Trumbull, zitten aan de linkerkant de gedelegeerden van de 13 staten. Aan de tafel staan aan de linkerkant John Adams, Roger Sherman, Robert R. Livingston, Thomas Jefferson en Benjamin Franklin; zittend aan de tafel zijn Thomas Nelson Jr., Francis Lewis, John Witherspoon en Samuel Huntington; rechts van de tafel zijn afgebeeld John Hancock, Charles Thomson, George Read, John Dickinson en Edward Rutledge.
 

 
 
 



 

1777  Francis Hopkinson Flag / First Stars and Stripes


Continentaal Congreslid Francis Hopkinson ontwierp de sterren en de strepen. Bij zijn voorstel zouden de sterren in rijen of in een ring gezet kunnen zijn. Het exacte ontwerp is niet bekend. In de toespraak van 14 juli 1777 werd er gesuggereerd dat ze "een nieuw zonnestelsel" voorstelden.
 

 
 
  Deze drie postzegels (doorloper, Scott 1629-1630-1631) zijn gewijd aan de "Spirit of 76" (de geest van 1776). Voor de troepen lopen een "drummer boy" (jonge slagwerker), een oudere trommelaar en een fluitspeler, onmiddellijk gevolgd door een vaandeldrager met de First Stars and Stripes vlag, waarin de 13 sterren in een cirkel staan afgebeeld.

 
 
 



 

1777  Brandywine Flag


Tijdens de revolutie hadden de militaire eenheden dikwijls verschillende vlaggen. Deze vlag die werd gedragen bij de Slag van Brandywine op 11 september 1777, was in ieder gevel een van de eerste met sterren en strepen. De kleur rood slaat op de militie.
 

 
 
 
Op 11 september 1777 werd een veldslag uitgevochten tussen de Amerikaanse opstandelingen, die bestonden uit milities en een continentaal leger onder leiding van George Washington, tegen de Britten. Deze veldslag vond plaats bij de Brandywine Kreek. De Amerikanen verloren deze strijd. Ze trokken zich aanvankelijk terug in Philadelphia en later naar York. De Britten konden Philidelphia gemakkelijk innemen.

Een schilderij van Howard Pyle (1853-1911) geeft een indruk van de Slag bij Brandywine.
 

 
 
 



 

1779  John Paul Jones Flag


Nadat John Paul Jones en de bemanning van de "Bonhomme Richard" op 23 september 1779 "HMS Serapis" hadden veroverd maakte een Nederlandse artiest dit ontwerp. De vlag werd gehesen als overwinning. De blauwe kleur zou nu naast het traditionele rood tot de nationale standaardkleuren gaan behoren.
 

 
 
  Kapitein John Paul Jones (1747-1792), geboren in Schotland en in dienst getreden van de Amerikaanse Marine tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog, ondernam gevaarlijke aanvallen op Britse schepen met zijn vlaggeschip Bonhomme Richard.
Toen zijn schip met de vlag van de Marine na een gevecht met de Engelse Serapis bijna ten onder ging door een brandje, vroeg de Britse commandant of hij de vlag wilde strijken als erkenning van de nederlaag.
Maar Jones antwoordde met de kernachtige woorden: "Ik ben nog niet met de strijd begonnen!"


Bijgaande postzegel Scott-1789 toont het portret van Jones en zijn gevleugelde woorden.

 
 
 



 

1783  Pierre L'Enfant Flag


Piere L'Enfant, de architect die de oorspronkelijke plannen tekende voor een nieuwe hoofdstad, maakte dit ontwerp van een diploma voor het Lidmaatschap van de "Society of the Cincinnati", een organisatie van oorlogsveteranen. Dit ontwerp lijkt toch wel geïnspireerd door de Francis Hopkinson Flag van 1777.
 

 
 
  Zo moet de plattegrond van de stad Washington er ongeveer hebben uitgezien die Pierre (Peter) l'Enfant had getekend voor Generaal Washington.
Pierre l'Enfant (1754-1825) was geboren in Frankrijk. Hij ging in 1777 naar Noord-Amerika om zich te voegen bij het leger van de Amerikanen en hun Franse bondgenoten.
Na de oorlog begon l'Enfant in 1783 een architectenburo in New York City. Tot zijn successen behoorde een vernieuwde uitvoering van het stadhuis.
In 1791 werd hij door George Washington gevraagd om de nieuwe hoofdstad van de VS te ontwerpen.
Helaas werd zijn voorstel door ambtelijke strubbelingen niet precies opgevolgd en l'Enfant stierf in 1825 zonder ooit betaald te zijn geweest voor zijn werk.


In 1909 werd hij echter herbegraven op een heuvel nabij Washington. Op zijn graf kwam als eerbetoon in 1911 een monument met een afbeelding van zijn oorspronkelijke plattegrond van Washington.

 
 
 



 

1803  Indian Peace Flag


De Amerikaanse regering toonde de sterren en strepen vaak aan vredelievende indiaanse bevolkingsgroepen. Deze "Indiaanse Vredesvlag" toont linksboven het wapenschild van de Verenigde Staten met de 13 sterren in een boog rond de adelaar.  De indianen ontvingen geschenken en medailles met inscripties en onder het motto "Vrede en Vriendschap".
 

 
 
  Deze illustratie van Dennis Lyall uit 2000 geeft een beeld van hoe de Amerikanen van de VS contact zochten met de lokale indianenstammen.
De vlag met de Amerikaanse Arend werd daarbij als cadeau geschonken als bewijs van wederzijdse vriendschap.
Als bijzonderheid van de onderhandelingen gold dat de Indianen (toen) hun eigen gebied mochten behouden.

 
 
 



 

1814  Easton Flag


Tijdens de oorlog van 1812 stelden burgers in Easton (Pennsylvania) deze vlag voor aan hun Eerste Regiment van Vrijwilligers. Opvallend is de verwisseling van gestreept veld en sterrenvlak t.o.v. de andere vlaggen.
 

 
 
  De Easton vlag zou al zijn opgevoerd bij de Onafhankelijkheidsverklaring die op 8 juli 1776 in Easton werd voorgelezen.
Hij kwam weer te voorschijn in de oorlog van 1812-1814 bij de afdeling van Kapitein Abraham Horn uit Easton (Pennsylvania).

Na de oorlog ging de vlag naar de Openbare Bibliotheek van Easton en daar hangt hij nog steeds (wel opnieuw gemaakt).

 
 
 



 

1814   Star Spangled Banner


In Fort Mc Henry in Baltimore kwam de met sterren versierde vlag onder Brits vuur te liggen. De brede strepen en de felle sterren inspireerde Francis Scott Key om woorden te maken die later met muziek toegevoegd het Nationale Volkslied van de USA zou worden.
 

 
 
   

Hiernaast is de omslag van een stuk bladmuziek afgebeeld waarin het Amerikaanse Volkslied,  "Star Sprangled Banner", op muziek voor piano is opgenomen.

De tekst van het Amerikaanse Volkslied, dat in 1814 werd geschreven door Francis Scott Key, is hieronder te zien, althans het eerste couplet.

O! say can you see by the dawn's early light,
What so proudly we hailed at the twilight's last gleaming,
Whose broad stripes and bright stars through the perilous fight,
O'er the ramparts we watched, were so gallantly streaming?
And the rockets' red glare, the bombs bursting in air,
Gave proof through the night that our flag was still there;
O! say does that star-spangled banner yet wave,
O'er the land of the free and the home of the brave?

 

 

 
 
 



 

1820   Bennington Flag


De Bennington vlag is vermoedelijk gemaakt tussen 1810 en 1830. Het meest waarschijnlijke is het jaar 1826, de 50e verjaardag van de Onafhankelijkheidsverklaring in 1776, temeer daar het getal "76" is opgenomen.
 

 
 
  De strijder op deze postzegel (Scott-643) brengt de overwinning van de Slag bij Bennington in herinnering.
De Slag bij Bennington vond plaats op 16 augustus 1777 tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog in Walloomsac, op ongeveer 16 kilometer afstand van de stad Bennington, in het huidige Vermont. Het was een treffen tussen de Amerikaanse troepen van generaal Stark en de Britse en Duitse troepen van de luitenants Breymann en Baum. De Britse troepen waren echter verzwakt en hadden vooral gebrek aan paarden.
Een expeditie onder leiding van luitenant Baum had de opdracht de troepen te gaan bevoorraden. Kort na zijn vertrek nabij de stad Bennington, kruisten de troepen van Baum een Amerikaanse militie onder leiding van generaal Stark en een slag werd onvermijdbaar. De militie van Stark die bestond uit 2330 soldaten en ruiters bestookte de troepen van Baum die toen 1442 man telde. Baum rekende op versterking maar de versterkingstroepen kwamen te laat aan en de troepen van Baum leden de nederlaag.
 

 
 
 



 

1837  Great Star Flag


Bij wet van 1818 zou de Amerikaanse vlag altijd 13 strepen hebben en voor elke Staat een ster. Op voorstel van Kapitein Samuel C.Reid, een oorlogsheld uit 1812, zouden de sterren worden geplaatst in een sterrenpatroon.
 

 
 
  In 1818 waren al 20 staten toegetreden tot de Verenigde Staten. Nieuw toegetreden waren Vermont, Kentucky, Indiana, Louisiana, Mississippi, Ohio en Tennessee.
De benodigde 20 sterren werden op voorstel van Samuel Reid, een marineofficier, geplaatst in de vorm van een ster. Nevenstaande vlag heeft ongeveer 6 maanden gewaaid op het Capitool in Washington.

In de vlag van 1837 (hierboven) waren al 28 sterren verwerkt. Nieuwe aangesloten staten waren Illinois, Alabama, Maine, Missouri, Arkansas, Michigan, Florida en Texas.

 
 
 



 

1847   29-Star Flag


In 1845 werd een diamantenpatroon de standaard voor de sterren. Als nieuwe staten werden toegevoegd kon men ook eenvoudig een ster toevoegen. In 1847 werd IOWA de 29e staat.
 

 
 
  Ondanks de afspraken over de plaatsing van de sterren in een diamantvorm, bleven er ook vlaggen in gebruik met de sterren op lijnen. Hiernaast is zo'n vlag van Iowa, de 29e staat.

 
 
 



 

1861   Fort Sumter Flag


Deze vlag waaide boven Fort Sumter in Charleston op 12 April 1861, het begin van de Amerikaanse Burgeroorlog. Meer dan een half miljoen soldaten lieten het leven in die oorlog.

Inmiddels waren de volgende Staten toegetreden tot de Verenigde Staten:
Wisconsin, California, Minnesota en Oregon.

 
 
  Fort Sumter, in de haven van Charleston, South Carolina, is de plaats waar de Amerikaanse Burgeroorlog begon, tijdens de Slag om Fort Sumter van 12-13 april 1861.
Fort Sumter is genoemd naar generaal Thomas Sumter, een held uit de Amerikaanse Revolutie. Het fort werd gebouwd na de Oorlog van 1812 als één in een serie fortificaties langs de zuidelijke kust van de Verenigde Staten.
De "Noorderlingen" van de Verenigde Staten stonden tegenover de "Zuiderlingen" (de zogenaamde Geconfedereerden, "confederates") uit de staten in het zuiden van het continent.
Op 12 april 1861 openden de Zuidelijke batterijen het vuur op het fort, en dat hielden ze 36 uur vol. Op 13 april gaf het fort zich over.

 
 
 



 

1876   Centennial Flag


De Amerikanen vierden de "Centennial" (100 jaar onafhankelijkheid) met het herboren geloof van één natie, van de Atlantische Oceaan tot de Stille Oceaan. Zij moedigden daarmee ook uitvinders en industriëlen aan. De vlag is niet officieel, maar toont wel de vaderlandslievende geest waarmee de Old Glory aan het volk toebehoort.

Honderd jaar na de Onafhankelijkheidverklaring van 1776 was het aantal aangesloten staten gegroeid tot 37.
Sinds de Burgeroorlog zijn toegetreden Kansas, West Virginia, Nevada en Nebraska.
 

 
 
  De "Centennial Flag" werd in 1876 gebruikt tijdens de eerste Wereldtentoonstelling in Amerika, die gehouden werd in Philadelphia (Pennsylvania).
Officieel was het een internationale tentoonstelling over Kunst en Artikelen t.b.v. grondbewerking en mijnbouw. Ongeveer 10 miljoen bezoekers werden geteld, wat toen ongeveer 20% van de totale Amerikaanse bevolking was.

 
 
 



 

1877   38-Star Flag


Het ongebruikelijk patroon van dit ontwerp van 1877 kreeg de laatste ster voor Colorado, op 1 augustus 1876 de 38e staat. Tot 1912 konden vlagontwerpers nog allerlei patronen verzinnen, maar daarna moesten de sterren uitsluitend in rijen worden geplaatst.
 

 
 
  Ook van deze vlag zijn verschillende uitvoeringen bekend, de dubbele cirkel of de horizontale rijen.
Wel belangrijk was het aantal sterren van de binnencirkel: 13 stuks, het aantal Staten van het eerste uur in 1776.

 
 
 



 

1891   Peace Flag


Deze vlag wordt gezien als symbool voor enthousiaste Amerikanen die religieuze, sociale en politieke doelstellingen nastreven in een verplichting aan het land. Ook een toewijding aan wereldvrede wordt met deze vlag bevestigd.
 

 
 
  Deze vlag komt ook in verschillende vormen voor.
Aantal sterren in rijen van boven naar beneden: 8-7-7-7-7-8, totaal 44 stuks.

Laatst toegetreden Staten:  North Dakota, South Dakota, Montana, Washington, Idaho en Wyoming.
 

 
 
 



 

1912   48-Star Flag


Deze versie van de Old Glory was officieel van 1912 tot 1959, de langste periode zonder verandering. Amerikanen begroetten deze vlag tijdens 2 wereldoorlogen, de jaren van de grote depressie en de daaropvolgende groei-periode.

Laatst toegetreden Staten: Utah, Oklahoma, New Mexico en Arizona.
 

 
 
  Hiernaast is een briefstukje van een eerste-dag-envelop ("First-Day Cover")  afgebeeld met twee postzegels waarop de 48-sterren vlag staat afgebeeld. Deze zegels werden uitgegeven op 4 juli 1957.

 
 
 



 

1960   50-Star Flag

Op 3 januari 1959 wordt Alaska toegevoegd als 49e Staat van de USA.
Als de 50e ster wordt toegevoegd voor Hawaii op 4 juli 1960 is de Amerikaanse vlag definitief geboren. De vlag van de Verenigde Staten staat voor de Grondwet, de Amerikaanse leefwijze, alsmede de vroegere prestaties en de dromen voor de toekomst.
 

 
 
 


Een van de bloedigste veldslagen van de Amerikaanse Burgeroorlog is de Slag bij Gettysburg van 1-3 juli 1863.  De Unie (noorderlingen) en de Confederatie (zuiderlingen) verloren samen ruim 46 duizend manschappen, waarvan er bijna 8 duizend de dood vonden.

Op 19 november 1863, nog tijdens het vervolg van de Amerikaanse Burgeroorlog, sprak President Abraham Lincoln op het kerkhof van Gettysburg (Pennsylvania) de gevleugelde woorden:

"A government of the people, by the people, for the people"

(een regering van het volk, door het volk en voor het volk)


Hij riep daarmee op tot eenheid van het volk, gesymboliseerd door de Amerikaanse vlag, waarop iedere staat een eigen ster heeft.
 

 
 
 
 
   

Bovenstaande overzicht van de ontwikkeling van de Amerikaanse Vlag  ("Old Glory") is gebaseerd op de uitgifte van het vel van de 20 postzegels (Scott-3403) in 1999/2000.  De hier gegeven teksten naast deze postzegels zijn een vrije vertaling of bewerking van de informatie die aan de achterkant van elke zegel is gedrukt.  De overige  toelichtingen en  illustraties zijn voornamelijk afkomstig van Internet. De postzegels zijn uit eigen verzameling.

Ik wil Georges Staelens uit Wachtebeke (B) bedanken voor het ter beschikking stellen van de postzegels met de vlaggen en het vertaalwerk van de informatie op die zegels.

Linktips:
http://en.wikipedia.org/wiki/Flag_of_the_United_States

http://www.loeser.us/flags/us_flags.html
 

 

Extraatje over de vlag van 1777:


 



 



 

 
 

Betsy Ross presenting the flag to the president (Washington)
 

 
  The story about the creation of the American flag is shrouded in as much legend as fact. Elizabeth Griscom Ross, better known as Betsy, was a seamstress who lived in Philadelphia. According to legend, George Washington employed Betsy to embroider his shirt ruffles. His knowledge of her skill lead to a meeting on June 1st when he, accompanied by Colonel George Ross and Robert Morris, presented Betsy with a rough sketch for a flag. Betsy’s descendents claim that the three men requested her to create the depicted flag. At BetsyRoss’s suggestion, Washington re-drew the design with five-point stars rather than six-point stars
A 3-cent stamp featuring the tale of Betsy Ross designing the flag for Washington was issued on January 2, 1952, to commemorate the bicentennial of Betsy’s birth. Immediately, the Post Office Department was flooded with letters from stamp collectors and historians alike who agreed that there was no authentic information to suggest that Betsy Ross had any role in designing the flag. The Post Office Department disagreed, claiming it had research and backing from the Library of Congress to proceed.
(source: http://arago.si.edu/exhibit_481_5.html )
 
     

 

 

 

Toon Oomens / Terneuzen / Januari 2012

 

 
 

 

Terug naar Overzicht Artikels